διαφέντεψη

η (Μ διαυθέντευσις και διαφένδευσις και δεφένδευσις)

προστασία

μσν.

κυριότητα

(«ἔχει δὲ ἄδειαν ἡ τοιαύτη μονή... ὡς βούλεταί τε καὶ δύναται καὶ κατέχει καὶ τὰ ἐν αὐτοῑς βελτιωθησόμενα μετὰ τῆς ὁμοίας ἐξουσίας καὶ διαφενδεύσεως»).